Regelmatig vragen we een theeliefhebber om thee voor ons te proeven. Deze keer proeft Anke Buursma voor ons de Mosambik Monte Metilile Biologisch een witte thee uit het prille theeland Mozambique.
Toen ik de twee zakjes witte thee ontving, was ik vooral razend benieuwd naar deze thee uit Mozambique. Na de burgeroorlog heeft de plantage jaren stilgelegen. Ze zijn nu begonnen met het verbouwen van biologische thee en de eerste slokken Mosambik Monte Metelile White maakte mij verbazingwekkend blij.
De thee prikkelde op mijn tong en bij de smaak voelde het als ik op de camping was. Net uit mijn tent gestapt in de nog frisse, vochtige ochtend aan de start van een veelbelovende zomerse dag. De zachte smaak van de lente, een beetje rozig met een hint van honing en perzik. De thee heeft een hele volle smaak die lang in je mond blijft hangen. Voor mij is deze Mosambik Monte Metelile White een echte aanrader!
Maar hoe leuk is het om witte thee uit een nieuw land te vergelijken met witte thee uit een eeuwenoude thee beschaving. Ik vergelijk de Mosambik Monte Metelile White met een Bai Hao Yin Zhen Silverneedle uit China.
Wanneer je de theeblaadjes naast elkaar legt zie je direct een verschil. De Mozambikaanse thee heeft relatief donkere en kleine bladeren. De Chinese witte theeblaadjes – de bovenste blaadjes van de theeplant, die één keer per jaar, heel vroeg in het seizoen worden geplukt – zijn groter, zilvergrijs en ogen bijna een beetje harig. Ook wanneer de thee is getrokken, blijf je dit verschil zien.
Ik heb twee potjes thee gezet (80 graden Celsius). De Mosambik Monte Metelile White was duidelijk donkerder van kleur en smaakte na vijf minuten laten trekken op en top. De Bai Hao Yin thee vond ik beter tot zijn recht komen wanneer de blaadjes nog drie minuutjes langer de tijd hadden hun smaak en aroma te ontwikkelen. Wanneer de thee net ingeschonken en nog vrij warm is, ervaar je de smaak veel minder intens, dan wanneer de thee iets afgekoeld is.
Na de eerste slok Mosambik ervoer ik hetzelfde zomerochtendgevoel weer, maar de Bai Hao Yin thee kwam daar als een overweldigende ervaring overheen. Deze thee is licht van kleur heeft iets jeugdigs, charmants, rozenbloemigs en heeft de volle zoete smaakaroma van druiven. Ze is veel vluchtiger en blijft minder prikkelend op je tong aanwezig dan de Mosambik, die ik inmiddels al als minder prikkelend, maar juist ronder beleefde.
De eerste keer was ik vergeten de theefilters na de infusie uit de pot te halen. Dit was een leerzame ervaring. De Chinese thee werd donker van kleur maar was qua smaak zelfs na twintig minuten nog steeds heel aangenaam. Minder elegant en meer als een dame van middelbare leeftijd met de nodige levenservaring, maar zeker niet minder aantrekkelijk.
De Mosambik thee werd erg zwaar en vol. De eerst zo aangename afdronk werd een vervelende, metaalachtige ervaring die erg lang in mijn smaakpapillen bleef hangen. Natuurlijk moet je een thee niet beoordelen op je eigen vergeetachtigheid, maar ik was toch wel enigszins teleurgesteld. Tijdens de volgende proef deed ik iets minder thee in het filter en haalde ik hem na vijf minuten uit de pot, waardoor de thee zijn fijne smaak behield. ’s Avonds dronk ik een tweede infusie en ondanks dat ook deze keer de thee een oudere dame was, was de smaak nog steeds heel smakelijk. De Chinese oudere dame is na de twee infusie iets lichtvoetiger dan de Mosambik.
Het is een leuke ervaring om twee witte theeën heel intens met elkaar te vergelijken. Ik was geneigd er een soort wedstrijd van te maken en ze niet objectief te beoordelen. Toch kan ik de twee theeën individueel goed beoordelen: De Bai Hao Yin moet het helaas niet van zijn kleur hebben, die is nogal flets. Wanneer je echter de eerste slok neemt, ben je verkocht. Het is een hele charmante, zachte, volle smaak die een eeuwenlange traditie van teelt, pluk en verwerking verraadt.
De Mozambik is een jonge, frisse eend in de bijt. De kleur van de thee is prachtig lentegoudgeel en de smaak is een impulsieve verrassing. De afdronk is licht prikkelend en intens. Ik ben heel benieuwd hoe deze thee zich over 50 jaar heeft ontwikkeld, wanneer de theestruiken ouder en rijper zijn. Om het in sporttermen uit te drukken zou ik stellen: het product heeft de goeie genen om een toekomstig kampioen te worden.
De thee voor de infusie: links de Mosambik en rechts de Bai Hao Yin.
De thee na de infusie: links de Mosambik en rechts de Bai Hao Yin.
Deze thee is geproefd door:
Mijn naam is Anke Buursma en ik ben 58 jaar. In het dagelijkse leven doe ik administratief werk bij een HBO opleiding (voor Hotel Management) en ik kan genieten van een lange wandeling met daarna een kop verse koffie of - uiteraard - thee. Al jaren drink ik thee van losse theeblaadjes en steeds meer verfoei ik de commerciële gruisthee in zakjes. Pure theeën vind ik het meest boeiend omdat ik de authentieke smaak van thee ontzettend kan waarderen. Maar eerlijk gezegd vind ik 's avonds na het eten een theetje met een smaakje ook wel erg lekker.